Weet je nog? De zaak van de werknemer tegen het callcenter, waarin de werknemer loon vorderde over de tijd die zij op instructie van haar werkgever eerder aanwezig moest zijn op de werkvloer? Zowel bij de kantonrechter als bij het gerechtshof kreeg de werknemer gelijk. Alhoewel het callcenter cassatie instelde tegen de uitspraak van het gerechtshof, leek de deur voor andere werknemers hiermee open te zijn gezet. Uit een recente uitspraak blijkt echter dat niet alle gevallen hetzelfde zijn.
Hoe zat het ook alweer?
In de zogenaamde 'Planningsregels' van het callcenter was opgenomen: "Meld je daarom altijd 10 minuten voor aanvang van je dienst bij je supervisor, dan ben je nooit te laat. (…)”. De rechtsvraag die in deze zaak centraal stond, was de vraag of deze 10 minuten moeten worden aangemerkt als arbeidstijd, zodat daarover aanspraak op loon bestaat. Zowel de kantonrechter als het gerechtshof hebben deze vraag bevestigend beantwoord. Beide instanties zijn van oordeel dat de 10 minuten moeten worden aangemerkt als arbeidstijd, omdat de werknemer verplicht is (gebiedende wijs in de regels) zich te melden bij zijn supervisor, aanwezig te zijn op de werkplek en zich gereed te maken voor werk. Dat de werknemer, indien het inloggen minder dan 10 minuten tijd in beslag neemt, in de resterende tijd vrij is te doen wat hij wil, maakt dat niet anders. Doordat de werknemer op de werkplek aanwezig moet zijn, is hij immers beperkt in wat hij wil en kan doen. Dat betekende dat de werknemer in kwestie met terugwerkende kracht recht had op loon over die 10 minuten. De uitspraak van de kantonrechter vind je hier, en die van het gerechtshof hier.
Zaak van de collega
Met de uitspraak uit de zaak van haar collega in de hand, stapte ook een andere werknemer van datzelfde callcenter naar de rechter. Ook deze werknemer vorderde loon over de tijd die zij op instructie van haar werkgever voor aanvang van de werktijd ingelogd moest zijn in de systemen. Het verschil tussen beide werknemers is echter dat deze werknemer thuis werkte, op basis van een zogenaamde 'Work at Home-overeenkomst'. Deze Work at Home-overeenkomst schrijft voor: "Teleperfomance verwacht dat je een kwartier voor aanvang van je dienst ingelogd bent."
De kantonrechter is van oordeel dat het feit dat deze werknemer thuis werkte, deze zaak wezenlijk anders maakt dan de zaak van haar collega. Anders dan haar collega, was deze werknemer namelijk niet verplicht op de werkplek aanwezig te zijn of zich bij een supervisor te melden. Deze werknemer was na het inloggen in de systemen 'gewoon' thuis, waardoor zij geen enkele beperking had haar tijd aan eigen zaken te besteden. Bovendien had de werkgever in de resterende tijd (na het inloggen) geen zeggenschap over de manier waarop werknemer de tijd wilde indelen. In deze zaak merkt de kantonrechter het voorgeschreven kwartier dus niet als arbeidstijd aan, wat betekent dat de werknemer geen aanspraak heeft op loon over die tijd.
Kortom: de vordering van werknemer wordt afgewezen. Als de in het ongelijk gestelde partij wordt de werknemer bovendien veroordeeld in de kosten van de procedure. De volledige uitspraak vind je hier.
Conclusie
Alhoewel beide werknemers dus voor hetzelfde bedrijf werken en hetzelfde werk doen, is het niet per definitie zo dat voor hen dezelfde regels gelden. Het verschil tussen thuis werken en op kantoor werken heeft uiteindelijk in deze kwestie tot een wezenlijk ander oordeel geleid.
Moraal van het verhaal: beoordeel altijd nauwkeurig je eigen situatie, op de feiten en omstandigheden die daarop van toepassing zijn en ga er niet te snel vanuit dat de regels van een ander ook een-op-een op jouw situatie van toepassing zijn.
Wil je advies over jouw situatie, neem dan contact op!
